Koncert fortepianowy e-moll op. 11
należy do nielicznych dzieł orkiestrowych Chopina, które komponował wyłącznie w okresie młodzieńczym. We wszystkich swoich kompozycjach orkiestrowych Chopin na pierwszy plan wysuwał partię fortepianu, a orkiestrze nadawał funkcję towarzyszącą.
Zachęcam do zapoznania się z moją ofertą nauki gry na pianinie, która znajduje się pod linkiem: nauka gry na pianinie Łódź.
Koncert e-moll powstawał od kwietnia do sierpnia 1830 roku, już po napisaniu koncertu f-moll, jednak wydany został jako pierwszy i ukazał się drukiem w 1833 roku, w Lipsku. Pierwsze wykonanie Koncertu miało miejsce we wrześniu 1830 roku w prywatnym mieszkaniu Chopinów, a oficjalne prawykonanie nastąpiło 11 października tegoż roku w Teatrze Narodowym. Był to pożegnalny koncert artysty, na kilkanaście dni przed opuszczeniem Warszawy na stałe.
Część I Koncertu – Allegro maestoso, rozpoczyna się energicznym wejściem orkiestrowym eksponującym temat główny utworu, a następnie tematy poboczne. Wejście fortepianu rozpoczyna głośny akord e-moll, z którego rozwija się główny temat koncertu. I część koncertu jest jest przepojona majestatycznością i dramaturgią, a kończą ją dwa energiczne akordy w dynamice forte.
Zapraszam do posłuchania I części Koncertu w wykonaniu wybitnej pianistki portugalskiej Marii Joao Pires z towarzyszeniem Orkiestry Nationale de Opera de Monte-Carlo pod batutą Armina Jordana.
Piano Concerto No. 1 in E minor, Op. 11: 1) Allegro maestoso
Pozostałe części Koncertu e-moll noszą oznaczenia: II część – Romance / Larghetto i Finał – Rondo / Vivace.
Znawcy twierdzą, że Koncert e-moll napisany jako drugi, jest bardziej dojrzały od Koncertu f-moll. Poszczególne partie są prowadzone z rozmachem, pewnie i wyraziście. Kompozytor zadedykował swoje dzieło wybitnemu i znanemu w owych czasach kompozytorowi i pianiście – Fryderykowi Kalkbrennerowi.