Franz Schubert

to austriacki kompozytor urodzony w 1797 roku, w Wiedniu. Pierwszych lekcji muzyki udzielał mu ojciec, a później kształcił się w miejskiej szkole zakonnej. Gry na organach uczył się u organisty dworskiego Vaclava Ruzićki, a kompozycji, harmonii i kontrapunktu u Antonia Saleriego. Był członkiem orkiestry dworskiej i śpiewakiem cesarskiej kapeli chłopięcej. W latach 1814-16 pracował jako nauczyciel w szkole prowadzonej przez ojca. Następnie, otoczony gronem przyjaciół, poświęcił się wyłącznie pracy twórczej. Zajmował się komponowaniem niemal wszystkich gatunków muzyki. Uczestniczył w licznych spotkaniach towarzyskich połączonych często z muzykowaniem i prezentowaniem swoich utworów. Spotkania te nazywano „schubertiadami”.

Twórczość fortepianowa Schuberta obejmuje głównie sonaty, wariacje i tańce. Artysta stworzył aż 20 sonat fortepianowych – najwięcej ze wszystkich XIX wiecznych kompozytorów. Zważywszy na jego krótkie życie – 31 lat, jest to imponująca ilość.

Oto moja oferta nauki gry na pianinie Łódź (kliknij w link, aby przenieść się na stronę główną).

Do najważniejszych dzieł fortepianowych Schuberta należą: Sonata G-dur op. 78, trzy ostanie wielkie sonaty: c-moll, B-dur i A-dur, oraz Fantazja C-dur „Wędrowiec” op. 15.

Proszę o wysłuchanie Sonaty B-dur tworzonej w 1828 roku, gdy kompozytor był już nieuleczalnie chory i miał świadomość zbliżającego się kresu życia.

Utwór składa się z czterech części: molto moderato, andante sostenuto, scherzo/allegro vivace/trio i finału -allegro ma non troppo/presto.

   F. Schubert – Sonata B-dur – 01 molto moderato

   F. Schubert – Sonata B-dur – 02 andante sostenuto

   F. Schubert – Sonata B-dur – 03 scherzo. allegro vivace. trio

   F. Schubert – Sonata B-dur – 04 allegro ma non troppo. presto

Poszczególne części sonaty zróżnicowane są pod względem tempa i noszą nazwy zgodne z określeniami tempa wykonania:

• molto moderato – bardzo umiarkowanie,
• andante sostenuto – w tempie spokojnego kroku, przedłużając,
• allegro vivace – wesoło, żywo,
• allegro ma non troppo – ruchliwie ale nie za bardzo,
• presto – spiesznie.

W utworach fortepianowych Schubert wykorzystywał często motywy swoich pieśni. W Sonacie B-dur wykorzystał motyw pieśni pt. „So lasst mich scheinen, bis ich werde!”, rozwijając na płaszczyźnie instrumentalnej motyw melodyczny ograniczany w pieśni obecnością tekstu.

W publikacji Marek T. pt. „Schubert” PWM Kraków 1974, autor pisze o Sonacie B-dur: „Ostatnia sonata roku 1828, B-dur, tryska zdrowiem , radością i humorem. Jej krystalicznej świeżości nie mąci żadne posępne przeczucie. Szlachetna pełnia brzmienia świadczy nie tylko o mistrzostwie, ale i o osobistym, serdecznym zżyciu się z instrumentem (…) Nagłe zwroty harmoniczne mówią o niewyczerpanej wyobraźni i fantazji”.

Schubert pracował bardzo intensywnie do ostatnich chwil życia i zostawił po sobie pokaźny zbiór kompozycji. Nie był zbytnio doceniany przez ówczesne elity, a prawdziwy rozgłos i uznanie przyniosło mu dopiero opublikowanie jego wszystkich dzieł, wiele lat po śmierci.

Zachęcam do zapoznania się z moją ofertą nauki gry na elektronicznym instrumencie klawiszowym, która znajduje się pod linkiem: nauka gry na keyboardzie Łódź.