Tak się składa, że większość dzieci ma obecnie zapewnione bardzo wiele atrakcji. Posiadają dostęp do internetu, mediów społecznościowych, gier wideo, filmów i licznych programów telewizyjnych. Tak więc ćwiczenie gry na instrumencie jest stosunkowo mało ciekawe. Kiedyś, gdy były dwa programy telewizyjne, gra na instrumencie mogła konkurować tylko z czytaniem książek lub zabawą na podwórku. W dzisiejszych czasach, większość dzieci nastawiona jest na natychmiastową satysfakcję. Odpalają komputer (lub nie wylogowują się wcale) i jednym kliknięciem otrzymują film albo grę video. Jeśli coś im nie wychodzi, wycofują się natychmiast i już nie chcą się tym więcej zajmować.
Z nauką grą na pianinie jest zupełnie inaczej. Trzeba najpierw poprawiać błędy, zanim gra zacznie wychodzić dobrze. Potrzeba wiele czasu, cierpliwości i wytrwałości w dążeniu do celu.
Większość dzieci jest obecnie przeładowana obowiązkami. Korzystają z zajęć pozaszkolnych, takich, jak: piłka nożna, taniec, tenis, jazda konna, a i obowiązków szkolnych w postaci prac domowych jest multum. A gdzie czas wolny, zabawa i nudzenie się, które sprzyja kreatywności? Nie ma tego w ogóle. Ponadto w dzisiejszych czasach gro dzieci posiada nieograniczone poczucie uprawnień. Są przekonane, że należy im się wszystko, niezależnie czy zasługują na to, a rodzice często utwierdzają je w tym przekonaniu. Brak ograniczeń, mądrej miłości oraz konsekwencji w postępowaniu, może prowadzić do błędów wychowawczych.
Jeszcze inną sprawa jest odczuwanie przez dzieci ogromnej presji, aby być lepszym od innych i stać się numerem 1, często w skali globalnej, bo świat stał się jedną wioską. Dzieci reagują na to lękiem i wycofaniem oraz rezygnacją. Nieraz wolą nie grać utworu w ogóle, niżby miało to wychodzić im gorzej, niż na jakimś filmiku, na YouTube.
Co robić, aby pomóc dziecku w przezwyciężeniu tych wszystkich przeciwności?
1. Po pierwsze, nie należy przedstawiać nauki gry na pianinie, jako przykrego obowiązku. To powinna być przyjemność i po części zabawa. Należy tak pokierować nauką, aby nie nakładać na dziecko zbyt dużych ciężarów, a możliwie szybko zaczęły pojawiać się, zachęcające do dalszego wysiłku, ciekawe wykonania.
2. Należy roztaczać przed dzieckiem wizję przyszłości, w której będzie mogło zagrać wiele ciekawych utworów. Trzeba przedstawiać przyszłe korzyści z nauki, takie, jak uznanie i podziw rodziny, znajomych i przyjaciół. Korzyści, które zrównoważą aktualny wysiłek ponoszony na naukę i ćwiczenia.
3. Dobrą metodą jest nagradzanie za ćwiczenia. Ustalamy harmonogram ćwiczeń w postaci tabelki, i po zapełnieniu odpowiednich kolumn lub wierszy, fundujemy dziecku nagrodę w postaci jakiejś przyjemności. W ten sposób dzieci czują, że ich praca ma sens.
4. Należy często mówić dziecku, że jesteśmy dumni z faktu iż gra na instrumencie. Należy je chwalić za piękną grę. Dzieci potrzebują zachęty i pochwał. A gdy zdarzają się pomyłki w grze? – można wytłumaczyć, że poprzez ich eliminację, uczymy się lepszej gry.
5. I wreszcie, należałoby w autentyczny sposób zaangażować się w naukę dziecka. Nie wyobrażam sobie, aby całe życie rodzinne toczyło się na parterze domu, a dziecko samo szło ćwiczyć trudną grę na górę, do osobnego pokoju z instrumentem. Można uczestniczyć w ćwiczeniach, wyrażając zainteresowanie co jest zadane i jak to się gra. Dzieci uwielbiają współpracować z dorosłymi, a nawet występować w roli ekspertów. Jeśli dziecko tłumaczy osobie dorosłej, jak należy coś zagrać, to również samo zapamiętuje i uczy się w ten sposób.
Stosowanie się do powyższych wskazówek, pomogło już niejednej osobie w nakłonieniu swojego dziecka do kontynuowania nauki gry na instrumencie klawiszowym.
Zapraszam również do zapoznania się z atrakcyjną ofertą dotyczącą nauki gry na pianinie Łódź.